*Άρθρο του Διονύση Τεμπονέρα
(Μέλος ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ)
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις εκλογές του 2019, αλλά δεν προέκυψε αυτό που ήταν ο πολυπόθητος στόχος των συστημικών δυνάμεων, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υποστεί «στρατηγική ήττα».
Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση, που ξεκίνησε με επιθετικό τρόπο το 2019, η διάψευση της προσδοκίας, για απεμπλοκή από τη Συμφωνία των Πρεσπών, κυρίως η διαχείριση των ήδη οξυμμένων προβλημάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης, αλλά και η αποκαθήλωση των πρωτεργατών του μετώπου (βλ. Μητσοτάκης, Βενιζέλος- Καϊλή, ακροκεντρώες δυνάμεις κλπ.) οδήγησε σε έντονους κλυδωνισμούς ένα σύστημα, που όμως παραμένει ακόμα εξαιρετικά ισχυρό, αν και αποδυναμωμένο.
Η κυβερνητική φθορά της ΝΔ, αλλά και η συγκρότηση εντός πρώιμου προοδευτικού- αντιδεξιού μετώπου μετακινεί το πολιτικό εκκρεμές προς το παρόν στο ασαφές και εν πολλοίς απροσδιόριστο πολιτικά «κέντρο» δίχως να προκύπτει αριστερή στροφή. Η σύλληψη της ιδέας για την προγραμματική, προοδευτική διακυβέρνηση είναι μία πρώτη απάντηση στο αντιΣυΡΙΖΑ μέτωπο.
Η συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων, βασισμένη σε μια αόρατη- ορατή προγραμματική συμφωνία, είναι ήδη στο τραπέζι, ως προς τους προγραμματικούς άξονες. Οι τελευταίες εξελίξεις (υποκλοπές) αλλά και η αποκάλυψη του «σκανδάλου Καϊλή» μοιραία απομακρύνουν τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας από την προοπτική συγκυβέρνησης με τη Δεξιά, κάνοντας εφικτό αυτό που ορισμένοι πριν από έναν χρόνο εμφάνιζαν ως απίθανο σενάριο, δηλαδή τη συγκυβέρνηση των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και απαιτούν πολιτικές υπερβάσεις και ενσυναίσθηση ότι ένα κακό αποτέλεσμα θα φέρει τις λαϊκές δυνάμεις, τους «από κάτω» να παλεύουν από μία πολύ χειρότερη κοινωνικοπολιτική αφετηρία.