Δύο από τους μόλις 416 Masters of Wine στον κόσμο βρέθηκαν στη Σαντορίνη και στο Selene Vedema, από όπου μας μίλησαν για τον ελληνικό, και δη τον σαντορινιό, αμπελώνα. ΗΒεντέμα, η ενωτική πρωτοβουλία του αείμνηστου «πατριάρχη» της ελληνικής γαστρονομίας Γιώργου Χατζηγιαννάκη, που έφερνε για περισσότερα από 10 χρόνια όλους τους παραγωγούς της Σαντορίνης κάτω από την ίδια στέγη για μία από τις σημαντικότερες εκθέσεις κρασιού επί ελληνικού εδάφους, είναι ήδη από πέρσι και πάλι γεγονός, όπως αναφέρει το cnn. Πλέον ως Selene Vedema, και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, ο θεσμός αυτός αναβίωσε μέσα στους ατμοσφαιρικούς χώρους του εστιατορίου Selene στα Φηρά της Σαντορίνης για δεύτερη χρονιά, με την πρωτοβουλία του Ομίλου Katikies και με ενορχηστρωτή τον Γιάννη Καρακάση MW, ενός εκ των ελαχίστων Ελλήνων που σηκώνουν υπερήφανα τον τίτλο “Master of Wine” και ιδρυτή της πρωτοβουλίας 50 Great Greek Wines, που στόχο έχει την ανάδειξη του ελληνικού αμπελώνα στα πέρατα της γης.
Στο πλαίσιο του διήμερου αυτού εορτασμού του μοναδικού στον κόσμο σαντορινιού αμπελώνα, η Selene Vedema, δηλαδή αυτή καθαυτή η έκθεση και η γευσιγνωσία των κρασιών της Σαντορίνης παρουσία των ίδιων των παραγωγών τους, εμπλουτίζεται με την πρόσκληση διάσημων οινικών προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο, καθώς και από σεμινάρια, ανοικτές συζητήσεις και workshops με θέμα το κρασί, αλλά και wine pairing δείπνα με αέρα από αστέρια Michelin και ιδιαίτερες ετικέτες του σαντορινιού αμπελώνα. Στην φετινή Selene Vedema είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τον συνιδρυτή του παγκοσμίως διάσημου περιοδικού κρασιού Noble Rot, και του ομώνυμου εστιατορίου και wine bar, και Master of Wine, Mark Andrew, ο οποίος μας παραχώρησε μία από κοινού συνέντευξη με τον Γιάννη Καρακάση MW.
Κατά την άποψή σας, ποια είναι σήμερα η θέση του ελληνικού αμπελώνα στη διεθνή οινική σκηνή και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να την ενισχύσουμε;
Γ.Κ. Αν θέλουμε να δούμε το ελληνικό κρασί να κατακτά ακόμη υψηλότερες κορυφές, θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με το αμπέλι. Πρωτίστως με το αμπέλι, τη διάσωση των ελληνικών ποικιλιών, τη διατήρηση των παλαιών κλημάτων, τον πειραματισμό στην αμπελοκαλλιέργεια και στη συνέχεια να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο το μήνυμα της αυθεντικότητας των ελληνικών κρασιών.
Μ.Α. Κοιτάξτε, από τη δική μου σκοπιά, δηλαδή τη σκοπιά του non-mass market, όπως είναι οι sommeliers, οι ανεξάρτητοι έμποροι κρασιών, οι ιδιοκτήτες εστιατορίων, η αγορά των ανθρώπων που πίνουν κρασί και οι συνειδητοποιημένοι οινόφιλοι εν γένει, θα μπορούσα να σας πω πως υπάρχει παγκοσμίως τεράστιο ενδιαφέρον για κρασιά με αυθεντικότητα και ακεραιότητα. Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και τα κρασιά της βρίσκονται σε πολύ πλεονεκτική θέση, καθώς η χώρα διαθέτει μία υπέροχη κληρονομιά σε γηγενείς ποικιλίες, μεγάλη παράδοση και ιστορία στην οινοπαραγωγή.
Και να πούμε πως τα παραπάνω χαρακτηριστικά συνήθως τα έχουμε συνυφασμένα στο μυαλό μας με χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, αλλά η Ελλάδα έχει έναν σπουδαίο ρόλο να παίξει σε αυτή τη «συζήτηση», αρκεί να εμπιστευθεί τον εαυτό της, να πιστέψει στα προϊόντα της και να πατήσει στη μοναδική της αυτή κληρονομιά. Διανύουμε μία εποχή στο κρασί, που όλοι θέλουμε να ανακαλύψουμε κρυμμένους θησαυρούς, θέλουμε κρασιά αυθεντικά και ακέραια, και η Ελλάδα έχει όλα τα εχέγγυα για να ανταποκριθεί σε αυτήν την απαίτηση, γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε μία τεράστια αύξηση του ενδιαφέροντος για το ελληνικό κρασί σε παγκόσμιο επίπεδο.
Άρα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε αυτό το ενδιαφέρον;
Μ.Α. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να μην το ξεχνάμε πως η Ελλάδα εξ ορισμού είναι μία μικρή σε μέγεθος παραγωγής χώρα, αν σκεφτεί κανείς πως ολόκληρος ο ελληνικός αμπελώνας παράγει λιγότερο από ότι παράγει το Bordeaux επί παραδείγματι ως μεμονωμένη περιοχή. Γι’ αυτό και κατά την άποψή μου η Ελλάδα θα έπρεπε να επικεντρωθεί στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Επίσης θα πρέπει να στοχεύσει στην ανάπτυξη των μοναδικών χαρακτηριστικών των κρασιών της, όπως οι υπέροχες γηγενείς ποικιλίες ή τα παραδοσιακά οινοποιητικά στυλ κρασιών, πχ το Νυχτέρι της Σαντορίνης. Πρέπει τα ελληνικά κρασιά, κατά τη γνώμη μου πάντα, να επικεντρωθούν σε ένα niche market έναντι ενός mass market.
Η Ελλάδα έχει τα φόντα να παγιωθεί ως μία premium οινοπαραγωγική χώρα.
Φυσικά απαιτείται στήριξη των παραγωγών και ταυτόχρονα μία μεγαλύτερη εκτίμηση, αναγνώριση και «εορτασμός» εάν θέλετε του διαφορετικού, του ξεχωριστού, της ιδιοσυγκρασιακής μοναδικότητας.
Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που κάνουν το Ασύρτικο της Σαντορίνης τόσο μοναδικό;
Γ.Κ. Ο συνδυασμός υψηλής αλκοόλης και υψηλής οξύτητας (οξύμωρο στον οινικό μας κόσμο), η υφάλμυρη γεύση του και η απίστευτη δύναμη του κρασιού.
Μ.Α. Εμένα πάντως να σας ομολογήσω πως το Ασύρτικο είναι και αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με το ελληνικό κρασί. Είναι η αγαπημένη μου ελληνική λευκή ποικιλία, η δεύτερη αγαπημένη μου λευκή είναι η Ρομπόλα της Κεφαλονιάς.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες βασικές σκέψεις σας για τη σημασία της αναβίωσης της Vedema;
Γ.Κ Η Selene Vedema στη νέα της εποχή συνεχίζει να έχει στην καρδιά της το walk around tasting των Σαντορινιών παραγωγών. Ενώνει τους παραγωγούς και αποτελεί τη μια και μοναδική ευκαιρία για έναν επαγγελματία, ή και φίλο του κρασιού, να δοκιμάσει τόσες πολλές ετικέτες μαζί. Παράλληλα, όμως, πλέον διανθίζεται με φοβερά masterclasses που δίνουν τροφή για σκέψη σε όλους μας, γαστρονομικά γεύματα και εικαστικά δρώμενα. Η Vedema πια ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα, αναδεικνυόμενη σε πόλο έλξης για σημαντικούς ανθρώπους από το εξωτερικό, όπως η Jancis Robinson, η Νo.1 οινική προσωπικότητα στον κόσμο, ο Neil Becket, εκδότης του The World of Fine Wine, η Caro Maurer MW από τη Γερμανία, και φυσικά ο καλός μου φίλος Mark Andrew που είναι τώρα εδώ μαζί μας.
Η Vedema είναι μια σημαντική έκφραση της φωνής των παραγωγών της Σαντορίνης.
Με χαρά προσβλέπω κάθε χρόνο, σε συνεργασία με τον όμιλο Katikies που είναι πάντα πρωτοπόρος και στον τομέα της γαστρονομίας, στην επιλογή των κατάλληλων παράλληλων δράσεων, που θα πάνε το Σαντορινιό κρασί ακόμη πιο ψηλά.
M.A. Αυτό που βλέπουμε αυτές τις δύο ημέρες είναι μία εξέλιξη της ιστορίας και μία μοναδική ευκαιρία να βάλουμε στο ίδιο πλαίσιο όλα τα κρασιά μαζί με τους παραγωγούς τους και τους συναδέλφους τους. Η Σαντορίνη είναι μία από τις πιο σημαντικές περιοχές ΠΟΠ της Ευρώπης, και σίγουρα η πιο σημαντική της Ελλάδας, και νομίζω πως είναι συναρπαστικό το γεγονός πως στη Vedema μπορούμε να δοκιμάσουμε το σύνολο των κρασιών της, να τα συγκρίνουμε, να τα αντιπαραβάλουμε, να τα συζητήσουμε με τους ίδιους τους παραγωγούς, να κατανοήσουμε το κρασί και τους δημιουργούς του. Θεωρώ πως αυτό που γίνεται είναι υπέροχο, και θα ήταν εξαιρετικό για το ελληνικό κρασί αυτό να γίνεται σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως γίνεται σε όλες τις οινοπαραγωγικές χώρες του εξωτερικού.
Υπάρχουν θέματα που εμποδίζουν τον ελληνικό αμπελώνα να φτάσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του;
Γ.Κ. Αυτή είναι μια loaded ερώτηση και σίγουρα σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Αναφέρθηκα παραπάνω σε κάποια από αυτά τα θέματα, όπως η διατήρηση των παλαιών κλημάτων και άλλα. Αυτό που μπορώ να προσθέσω ως ένα ακόμη ζητούμενο είναι το πως θα αντιδράσει η οινική βιομηχανία στην κλιματική αλλαγή και στα ακραία καιρικά φαινόμενα που κάθε χρόνο ταλαιπωρούν τους παραγωγούς.
Μ.Α. Κοιτάξτε εγώ ως «εξωτερικός παρατηρητής» δεν μπορώ έχω πλήρη εικόνα. Όμως μπορώ σίγουρα να πω πως η συνεργασία σε κάθε επίπεδο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχίας. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα όρια για το τι μπορεί να επιτύχει ο κάθε άνθρωπος μόνος του, ανάλογα με τις ικανότητες και το όραμα και τις δεξιότητές του, όμως η επιτυχία χρειάζεται συνεργασία. Και αν η Σαντορίνη θέλει να φτάσει στο ζενίθ των δυνατοτήτων της ως ΠΟΠ οινοπαραγωγική περιοχή, τότε σίγουρα η αγαστή, στενή και δημιουργική συνεργασία μεταξύ των παραγωγών θα είναι το κλειδί της απογείωσης και της επιτυχίας, όπως έχουμε δει σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου να συμβαίνει, που πέρασαν από την αφάνεια στο επίκεντρο του παγκόσμιου οινικού στερεώματος, χάρη στη σωστή συνεργασία των οινοπαραγωγών τους.
Κύριε Καρακάση μπορείτε να μας μιλήσετε για τη πρωτοβουλία 50GGW και τη σημασία του για την προβολή του ελληνικού οίνου στο εξωτερικό;
Πρόσφατα ολοκληρώθηκε το διαγωνιστικό μέρος του 50 GGW στο πάντα φιλόξενο και μοναδικό Selene του Ομίλου Katikies. Μια νέα προσέγγιση διαγωνισμού που μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο τόσο σε συμμετοχές (φέτος ξεπεράσαμε τα 600 κρασιά) όσο και σε αναγνώριση. Ξεκινήσαμε το 3ο edition, έχοντας ήδη καταφέρει να συμμετέχουμε σε κορυφαίες δράσεις, όπως το συμπόσιο των Masters of Wine, αλλά και να φέρουμε το ελληνικό κρασί στο προσκήνιο μέσα από άρθρα, όπως το “50 GGW Synchronic Excellence” της Julia Harding MW, και δράσεις σε περισσότερες από 10 χώρες.
Συνεχίζουμε και εξελίσσουμε με τον Γρηγόρη Μιχαήλο το όραμα που θέσαμε από την αρχή, νιώθοντας σε απόλυτο βαθμό πως έχουμε στο πλευρό μας τους Έλληνες παραγωγούς που συμμετέχουν σε ένα «διαγωνισμό» που επιβραβεύει λιγότερο από το 10% των κρασιών του. Είναι όμως αυτή η μοναδικότητα του 50 GGW, που δίνει βαρύτητα στο βραβείο και αναδεικνύει πραγματικά την ιδέα του greatness. Η θετική «ενέργεια» που λαμβάνω μετουσιώνεται σε συνεχείς ιδέες, προσπάθεια για εξέλιξη και συχνά σχετίζεται με όλα εκείνα τα μηνύματα που εισπράττω από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Κουβέντες όπως «Γιάννη είναι καταπληκτική ιδέα, είμαστε μαζί σου είτε έχουμε κρασί στα 50 είτε όχι» ή «Γιάννη δεν στέλνουμε σε διαγωνισμούς, στέλνουμε μόνο στο 50 GGW που έχει άλλη φιλοσοφία», έρχονται να επιβεβαιώσουν στο μυαλό μου ένα και μόνο πράγμα: το timing είναι μοναδικό για το ελληνικό κρασί που βρίσκεται σε μια εξαιρετική στιγμή ωριμότητας και συνεχούς εξέλιξης.
